WSPOMNIENIE O ULI!

W naszym Domu każdy Mieszkaniec jest Jedyny i Niepowtarzalny, ale Ula naprawdę była WYJĄTKOWA! Przybyła do Domu w Niegowie 38 lat temu, jako 13 letnia dziewczyna i tu się szybko zaaklimatyzowała i tu był Jej DOM. Była niewidoma, poruszała się na wózku ale była bardzo samodzielna. Chętnie uczyła się wierszy, a że miała dobrą pamięć, więc przez te wszystkie lata nauczyła się ich wiele i recytowała na różne okazje.

ULA – to radość, ufność i wiara. Mówiąc do kogoś trzymała za rękę, ucząc się topografii dłoni. Rozpoznawała nas po głosie i po rękach. Najpiękniejszy wiersz i najbardziej ukochany przez Ulę to „Sprawiedliwość” ks. Jana Twardowskiego. Ona niejako utożsamiała się ze słowami wiersza: modliła się za tych, którzy się nie modlą; wierzyła za tych, którzy nie wierzą; umarła za tych, którzy nie chcą umierać; kochała za tych, którym serce wychódło. Urszula zbierała też obrazki święte i różne kolorowe pocztówki. Bardzo też lubiła kosmetyczki, w które chowała różne swoje skarby. Jej życie było przepełnione modlitwą; była bardzo zaangażowana w czasie Eucharystii. Miała w sobie Bożą mądrość, którą dzieliła się z innymi. Chętnie nawiązywała kontakty z Osobami odwiedzającymi nasz Dom.

Kilka lat temu, w ramach ROBÓTKI – od Robótkowych Przyjaciół Ula dostała niezwykły prezent – album wierszy pisanych dla Niej i o Niej. Ula lubiła też śpiewać; szczególnie pieśni i piosenki maryjne. Czasem też występowała w naszych Przedstawieniach teatralnych. Jej przejście do Domu Pana po ludzku bardzo nas zasmuca, ale przez pryzmat wiary – wierzymy iż jest już w NIEBIE; jest szczęśliwa i WIDZI! A Jezus, Maryja, wszyscy Święci i Aniołowie siedzą zasłuchani, gdy Ula recytuje swoje wiersze. Dziękujemy, że BYŁAŚ i JESTEŚ wśród nas.